کد مطلب:22900 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:31

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

رابطه ايمان و بلا چيست؟ آيا بلاها ايمان آدمي را زايل نمي كنند؟

در سير و سلوك ديني بلاء يك چيز اجتناب ناپذير است. زيرا هنگامي كه به خداوند ايمان مي آورد بايد ايمان و اعتقادش خالص باشد كه نام اين ايمان خالص توحيد است. يعني انسان وقتي مؤمن مي شود خيال مي كند موحّد هم هست در حالي كه موحّد بودن درجه اي بلند است كه نياز به سازندگي دارد. در قران آمده است «و ما يُؤمن اكثرهم بالله لا و هم مشركون(1); اكثر اينان به خداوند ايمان نمي آورند مگر كه ايمانشان با شرك آميخته است.
علاّمه طباطبائي((رحمه الله)) در اين باره فرموده اند اين آيه نشان مي دهد ايمان با شرك هم جمع مي شود امّا با توحيد خير!
شرك ما چيست؟
اميدها و ترس ها كه ما را وابسته به خلقِ ناتوان كرده است يعني اعتماد به خويش و امكانات خود يا ديگران. در حالي كه مؤمن گرچه از اسباب استفاده مي كند امّا به غيرخدا تكيه و اعتماد نمي كند. بهترين راه شكستن اين بُتها در دل و روح ما، بلاست هنگامي كه از آن اميدها، نااميد برمي گرديم و به آنچه دل بسته ايم، از ما گرفته مي شود به ناتواني غيرخدا پي برده و تنها به او دل مي بنديم. ضعف، عجز و حمل آنها ما را به قدرت و احاطه حق توجّه مي دهد و بخل آنها ما را به وسعت رحمت حق كه همه زندگي ما را فرا گرفته است، مي رساند.
دوّمين فايده بلا و امتحان، آشكار شدن نقطه ضعف هاي ماست كه براي خودمان
ـــــــــــــــــــــ
1 - سوره يوسف، آيه 106.

ـ17ـ
برملا مي شود و راه درمان را آسان مي كند. و اي كاش به آنجا برسيم كه مثل ابراهيم((عليه السلام)) در ميان آتش نداي توحيد سر داد. زيرا وقتي جبرئيل امين((عليه السلام)) براي نجات او آمده و گفت آيا كمك نمي خواهي، فرمود: «أمّابك فلا! امّا به تو نيازي ندارم! يعني فقط خدا»!
مشكل ما ضعف در جهان بيني است كه دنيا را محل خوشي مي دانيم و با اوّلين ضربه ها و بلاها كه مي خواهند ما را حركت دهند، برمي آشوبيم كه چرا؟
به هر حال اين سنّت خداوند است كه با 5 چيز ما را مي آزمايد:
1. خوف.
2. جوع.
3. نقص در مال.
4. جان .
5. ثمرات(1).

( بخش پاسخ به سؤالات )

ـــــــــــــــــــــ
1 - سوره بقره، آيه 155.

ـ18ـ